Ağır Aksak Cinayet

Karnı deşilen gölgeler yürür zamana. Kimse neyin, ne zaman ve niçin orta yere düştüğünü sormaz bile. Düşen bırakılmıştır. Bırakılan bizden olmamıştır hiç. Deşilen karınların yürürken çıkardıkları sesler ile geçinmek diye bir mevzu girmiştir hayatlarımıza. Bilememişizdir mesela. Zira hüviyet yoksunu olmuştur diğer her şey gibi asıllar. Pasın demirle yoldaşlığı gibi çürümüş bir dimağ(¡), sirayet etmiştir arada kalan yollara…  

Aç değiniler ve davetsiz sofralarda doyurulan karınların çağındayız artık.

- Sahi, açlığın da bir haysiyeti olmalı değil miydi? 

Sustuk.

Devamı: http://kulturgundemi.com/cihan-ulsen-agir-aksak-cinayet.html