Herkes,
birileri ölsün istiyor. Herkes ölmek istemiyor. Herkes kendinden, kendi ile mutlu mesut. Bu
mesut ilişkiye göz değmesin aman. Kimse ortak olmasın aman. Herkes göz çapağına
değmiş günden zaman çıkartıyor. Kazıya kazıya. Susa susa. Kusa kusa... Herkes
en çok kendine ehemmiyet veriyor. Herkes
ehliyet sahibi çünkü… Nazarlar değmesin, herkes sebepsiz mesut. O kadar mesut
oldu mu bi daha ölmek de istemiyor. Herkes,
ölsün istiyor ama. Bir şey, ölsün. Kesinkes. Nihayetinde ortada bir sahne var. Ortada bir kimse… Herkes seyirci bu dramada. Bir
sahne ve bir kimse ve bir ölmek, orta yere dökülmüştür. Ölecekse biri, bu en
faydalı ölüm olmalıdır. Kural böyle. Bütün ölümler fayda zarar ilişkisini
maksimize etmek içindir. Bütün külliyat bunun üzerine kurulu değil miydi zaten.
devamı için : http://kulturgundemi.com/cihan-ulsen-sirttan-golge-miktari-kadar-kesik.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder